ذکرهای سقائی دهۀ اول محرم ، سبک ۴ ( ۹ شب)
پخش سبک الهـی کـن نـظـر بر حـال زینب خـزان شـد گـلـشن آمـال زیـنـب برای دین حـق عـون و مـحـمـد به میدان می رود اطـفـال زینب دل مــا شــد هـــوائــی شــده وقــت جــدائــی رســــد آوای زهـــــرا بــیــا مــادر کـجــائـی بــرای لالـه هـایت کـن دعــائـی *********************** فــتــاده بــر دل زیـنـب شــراره بریـزد از دو چـشـمانـش ستـاره نظـاره میکـند با قـلب پـر خـون که جـسم پاکـشان شد پـاره پـاره نــوا آمـــد ز مـــیــدان بـیا دائی حـسـین جان بـگـیـر ایـن گـاه آخــر سـر مــا را بـه دامـان شـدیـم آخـر فــدای دیـن و قــرآن *********************** دوبـاره سیـنـه ها مـاتـم سـرا شد دوباره خـیـمه ها غرق عزا شد کــنـار پـیـکـر عــون و مـحـمـد دوبـاره محـشـر کـبـری بـپا شـد یـکـی در دسـت سـقـا یکی در دسـت مــولا یـکـی آغـوش حـیــدر یکـی آغــوش زهــرا کـند این صحـنـه را زینب تـمـاشـا *********************** بـرادر جـان فـدای گـریه هـایت حسین گـریه نکن زینب فـدایت اگرچه لاله هایم غرقه خون شد فـدای تـار مــوی بـچــه هـایـت شوم قـربـان سـرت را عـــلـــی اکــبــرت را بـیـا خـواهــر بـبـوسـد گـلــوی اطــهــرت را مـبـر بـا خـود دگـر انگـشـتـرت را ************** شعر از: مهدی مددی ************** **************** حضرت علی اکبر *************** شـتـابـان آمدم من سوی مـیـدان که شاید زنده ات بینم علی جان بـبـیـنـم بـار دیگـر چـشم بـازت تکـلــم کـردنت، ای مـاه تـابـان بـگــو یـکـبـار دیـگــر قـسـم بر جـان حـیـدر مــرا بــابـا صــدا کـن تـو ای شـبــه پـیـمـبـر تو رحمی کن به حالـم، یـاس پرپر *********************** زجا خیز و ببـین قـلـبم شکـسته دلـم از داغ تو در خـون نـشسته توان رفـته ز پـاهـایم عـلی جان نگر چون رشته صبرم گـسسته بـــه روی زانـــوانـــم و بــا حـــدّ تـــوانــــم رســانــدم بـا مـشـقـت کــنـارت ای جــوانــم تن بـی جـانـم ای روح و روانـم *********************** چـگـونــه اربـاً اربـایـت بـبـیـنـم چسان گل بوسه از رویت بچینم نـمـانـده جـای سـالـم در رخ تـو شکـستـی قـامـتـم، ای نـازنـیـنـم ببـین عـمـه عـلی جان دوان آمـد بـه مـیـدان دعــا کـن تـا زداغـت مـبــادا او دهــد جـان خودت خیز و ز میدانـش بگردان *********************** عـلیّ اکبـر ای شـبـه پــیـمـبـــر! توئی گشتی چنین خونین و پرپر؟ بگـو بابـا چه کـردنـد با تن تـو؟ چنین غرق به خونی، پور کوثر؟ امـیــدم، ای عــزیــزم چـسان اشـکـی نریـزم مــدد از کـه بگـیــرم؟ که از جــایـم بـخـیـزم بود داغت عـلی جـان رستـخـیـزم ************** شعر از: ناصر زارعی ************** ************* حضرت عباس علیه السلام ************* کـنـار عـلـقـمـه مـحـشر بـپـا شد دو دسـتِ نـازنـیـنِ تـو جـدا شـد شـنـیـدم مـن صـدایِ مــادرم را همان لحظه که فرقِ تو دوتا شد امــیــد ایـن ســپــاهــم بـبـین بر اشک و آهـم نــوایِ الــعـــطــش را شـنـو از خـیـمـه‌گـاهـم چه سان هجرِ تو دیدم؟ یا اباالفضل (۲) *********************** حسین جان ای امیر جسم و جانم نگـو دیگـر که در خـیـمه بـمانم بده رخصت که از این قوم کافر تـقـاص خـون یـاران را ستـانـم به خیمه قحط آب است دلـم از آن کـباب است علی اصغر در آشوب بـه دامـان ربـاب است از این غم حال عبّاست خراب است *********************** ز صوت یا اخـا ادرک اخـایـش دل مـولا بـلـرزیـد از صـدایـش شـتـابـان آمد و در عـلـقـمـه دیـد نمانده چـیـزی از سـرو رسایش به یک سو دست ساغر عـلـم در سـوی دیـگـر به کُنجی مشک، پـاره عمودش خورده بر سر برون از حد بُـوَد زخـمش به پیکـر *********************** بـرادر جـان توئی دار و نـدارم ز داغـت نـازنــیـنـم بـیــقــرارم شکـستی پـشتم از داغت بـرادر تــوانِ رفـتــنِ خــیــمــه نــدارم ســـراپـــا درد و آهــم تو بودی تکـیـه گـاهـم چـسان جـسمت بـرادر بـرم در خـیـمـه گـاهم شـدم تـنـهـای تــنـهـا، بـی پـنــاهــم *********************** درون خیمه گه غـوغا به پا شد خـبر آمد عـمو جـان هم فـدا شد خــدا را مـادر اصـغـر نـفـهـمـد گـل امـیّـد او فـرقـش دو تـا شـد حرم در پیچ وتاب است دل خواهر کباب است نـدای، وای عـمو جان بــجــای آب آب اسـت سکینه دل غمین، در اضطراب است ************** شعر از: ناصر زارعی ************** *************** حضرت علی اصغر*************** به خـیـمه این خـبر باغـم رسیده ز کـین مشک عـمو گشته دریده گرفـته زین خبـر مـاتـم سکـیـنه ولی رنگ رباب یکـسر پـریـده بـگـفــتـا او به اصـغـر بخواب ای جـان مادر گـــل امـــیـــد مــــا را عــدو بــنــموده پـرپـر دگر آهـنـگ غـارت رفـتـه در سـر *********************** نگاهت ای علی جـان بـردل من کـند کار دو صد شمـشیر دشمن چه سازم تا شوی یک لحظه آرام نـیاید کاری از من غیـر شـیـون دو چـشـم مـلـتـمس را بـبـنـد ای یـاس زهـرا کـه شـایــد در دل مـن شود کم شور و غوغا کـه شـرمنـده تـر از ایـنـم تو منـمـا *********************** مـرو ای دلبـرم بـیـن بیـقـرارم خـدا دانـد که من طـاقـت نـدارم پس از تو ای گــل نشکـفـته من در این دنـیـا دگر کـاری نـدارم دلم در خـون نـشـسـته قـدم از غـم شـکـسـتـه کــنـم مـن الـتــمـاسـت بـمان ای یـاس خـسته چه سـازم رشـتـه صـبـرم گـسـستـه *********************** دعـا کردم کــمــی بـاران ببـارد که شایـد اصغـرم طـاقـت بـیارد ولی اینسان که اصغر بیقراراست هـــوای دیـدن مــحـسـن بـدارد لب خشکت علـی جان ترک بـردارد ایـنسان کـه بـنــمـائـی تـلـظـی چکـد خـون تـو از آن دل صد پاره ام را پس مسوزان ************** شعر از: ناصر زارعی ************** ***************** شب عاشورا ****************** حسین جان ای همه دار وندارم ز فــکـر دوری تـو بــیــقـــرارم دعا کن، جان مـادر، ای بـرادر که امشب، قبل هجران، جان سپارم خـدا داند حـسیـن جان نـدارم تـاب هــجــران بـیـا ای جـان خـواهـر دل و جــانـم مـلـرزان که گشتم دل غمین و دل پریشان *********************** الا ای خـواهـرم، ای نـور دیـده کسی بـهــتــر ز پـیغـمـبر ندیـده ولی او هم به سوی حق سفر کرد که هرکس زین قفس آخر پریده الا ای بـهــتـر از جان دلـم ایـنـسان مسـوزان ز قــبــل رفــتــنِ مــنِ مشـو نـالان و گـریـان بود تقـدیر حق گردم چو قـربان *********************** تـمـام کـودکان در پـیـچ و تابـند همه عـطشان ز بهر جـرعه آبند مـلائـک، انـبـیـا، هـم آل حـیـدر از این حالات طـفلان دل کبابند مـگــر نـبــود خــدایــا مـسـلـمانـی در ایـنجـا مــگــر آب فـــراتــش نـبـوده مــهــر زهــرا چرا عطشان شدند پس آل طاها *********************** تــمــام کــربـلا را غــم گــرفتـه دل زینب عـجـب مــاتــم گرفـتـه عطش سخت است، ولی جان برادر دلــم از چـیـز دیگـر، دم گـرفـته رســد بـــوی جــدائـی ز دشـت نــیــنـــوائــی بـیـا ای جــان خـواهـر مـکـن دیـگـر صـدائی صبوری کن، دلت را کن خدائی ************** شعر از: ناصر زارعی ************** ************ عصر عاشورا و شام غریبان************* غـروب و کربلا ای وای زینب سری از تن جدا ای وای زینب یکی در آتش وآن یک به گودال به زیر دست و پا ای وای زیینب شده غـوغـای مـحـشر بــرای دخـت کــوثــر جـهـانـی مـاتــم و داغ و تنـهـا دخـت حـیــدر دلـش صد پــاره از داغ بــرادر *********************** دوبـاره آتـش و سیـلی و کـیـنـه دوبازه زخم بـازو ، زخـم سـینه شـده کرب و بـلا شهـر پـیـمبر دوبـاره تـازه شـده داغ مـدیـنــه دوبــاره ریــســمــانـی به جـسم خـسته جانی وز آن بــدتـر خــدایــا بُــود زخـــم زبــانــی تحـمـل کن تو زیـنب، میـتـوانی *********************** رسد از قـتـگـلـه صوت حـزینی نـوای جـانگـداز و دل غـمـیـنی گـمانـم از جـنـان زهـرا رسـیـده دعـا کـن مـادرت آنجـا نـبـیــنی بـه پـیـش چـشـم مـادر بـریـدنـد از قـفــا سـر مــیـــا جـــان بـــرادر نـبـیـنـی تا که خواهـر نــدارد جــای سالم او به پـیکـر *********************** شده دامـان طـفـلـی پُـر شـراره ربـاب از داغ اصـغـر بیـقـراره درون خـــیــمـۀ آتـش گـرفــتــه امـامی مـــانــده و یــاور نـداره رخ نــیــلــی خــدایـــا هـــراسـان آل طــاهـا تـنـی زیــرِ سُــمِ اسـب سـری بـر نـیــزه بـالا چسان طاقت بیارد دخت زهرا ************** شعر از: ناصر زارعی ************** *********** خروج کاروان اهل بیت از کربلا ************ من و رفتن از این خاک ای برادر من و این چشم نمناک ای برادر مرا بر نـاقـۀ عــریـان نـشانـدند تو را بر خاک و خاشاک ای برادر خــدا حـافــظ امــیــرم امــیــر بــی نـظــیــرم دعـا کـن حــاجـتــم را کــنــار تـو بــگــیـــرم که شـایــد بر مــزار تو بـمـیـرم *********************** خـــداحـافــظ ســر از تن بریـده دگـر وقـت وداع مـن رسـیــــده به من حق میدهی بی تاب باشم کسی چون من چنین داغی ندیده خــداحــافــظ نــگــارم بـبـیــن ابــر بــهـــارم تـو را ای پـاره پـیکـر به زهــرا می سـپـارم دگــر من طـاقـت دیــدن نــدارم *********************** شکـسـته داغ تو بـال و پـرم را بـبـیـن خــیــره نــگـاه آخـرم را خودم از قـتـلـگـاهت ای بـرادر شـنــیــدم نـالـه هـای مــادرم را ببـین ای بـی قــریــنـه که مــادر از مـدیـنــه رســیــده در کــنـارت بـــه آوای حــزیــنـــه کـنــار تو زنــد بر روی سـیـنـه *********************** خــدایــا مـی شـود سـاقـی بـیـاید به سوی خواهرش دیـده گـشـاید بگـو از علـقـمه برخـیـزد از جا مرا در این سـفـر راهی نـمـایـد بـگـو ای قـرص ماهـم هـمـیـشـه تـکـیـه گاهم به دسـتــان تـو مــانـده بــرادر جـان نـگــاهـم دعایم کن که بی تو بی پناهم ************** شعر از: مجتبی شکریان ************** **************** دفن شهدای کربلا **************** به روی خاک صحرا مانده تنها شـهـیـدان حـسـیـنی بی کـفـن ها ولــی آخـر کــســی بایـد بـیـایــد بــرای دفــن این پــاره بــدن هـا همه دلها غـمـین است کسی روی زمین است کـه نـشــنـاسـنـد او را کدامـین نـازنـین است فـقـط این کار زین العابدین است *********************** تمام آسمان پر شور و شین است پر از نـاله تـمام عـالـمـین است بیــائـیــد این تن افــتـاده تــنـهــا تن صد چاک بابایم حسین است بـبـیـن بال و پـرش را تــمــام پــیــکــرش را خودم دیــدم به کــوفـه به روی نی سـرش را نـمـی بـیـنـم چــرا انـگـشـتـرش را *********************** دل دریا حریف اشک من نیست ببین یک جای سالم در بدن نیست بگو با پــیـکــرت بابا چه سازم برای تو پدر جان یک کفن نیست بـه قــربــان صــدایـت فـــــدای ربـــنـــایــت بـگــو بـابـا چـگــونــه نـمـایـم جـا بـه جـایـت که خون جاری شده از دست و پایت *********************** کسی غیراز تودراحساس من نیست کسی غیراز توخیرالناس من نیست عـزیـز من چرا در قـتـلـگــاهت کـنـار تو عمو عبـاس من نیست بــگــویـــم بــا دل زار کـجـایـی ای عـلــمـدار بــیــا و جــســم پـــاک بــرادر را تــو بــردار که بعد از تو گره افتاده در کار ************** شعر از: مجتبی شکریان ************** ************** ورود اهل بیت به کوفه ************** دوبــاره اشـکـم از دیـده چکـیده بــــرای کـــاروانـــی داغ دیـــده مگـو با من چرا بی تـاب هـستم که زینب تـازه در کـوفـه رسیده هـمـه بـا ذکــر یـا رب هـمه با جـان بـر لـب ولی این شـهـر کـوفـه شـده تـسـخـیـر زیـنب به خطبه روزشان را می کند شب *********************** صدایی زد که کوفه گشت خاموش به نطق حیدری اش می دهد گوش که ای کوفه چه کردی با دل من نمی گردد ستـم هایت فـرامـوش گـرفـتــی یــار مـــا را همه غـمـخـوار مـا را به روی نـی نـشـانـدی ســـر دلـــدار مــــا را تو کوفه سخت کردی کار ما را *********************** برادر مانـده بغـضی در گـلـویم بـیـا تا دق نـکـردم بـا تو گـویـم نـمی شد بــاورم روزی بـبـیـنـم سرت را روی نی در روبه رویم چــرا بـا بــی قــراری کـنـی نـیــزه ســواری شــدی خـاکـی بــرادر مـگـر خـواهـر نداری که شوید روی تو با آه وزاری *********************** مسوزان قـلب زار خواهـرت را بـیـا بـگــشـا لـبـان اطـهــرت را اگر با من نمی گـویی تو حـرفی بــده آخــر جـواب دخــتــرت را ببین در اضطراب است ببین چشمش پر آب است تو را از من بـخواهــد بـه دنـبال جـواب اسـت سرش بر روی دامان رباب است ************** شعر از: مجتبی شکریان ************** |
